Miko Koffiedik Kijken: TOTO voor voetballiefhebbers

De bedoeling van ‘Miko Koffiedik Kijken’ is vrij simpel: iedere speelronde voorspellen deelnemers het resultaat van zeven door de redactie geselecteerde wedstrijden in de Kanaalstreek. Iedere zaterdag (uiterlijk om 13:00 uur) dienen de ‘formulieren’ te zijn ingediend bij de redactie. Dat gaat via een e-formulier zoals onder weergegeven. Deelname is gratis, iedereen mag meedoen!!

Puntentelling
Voor iedere goed voorspelde wedstrijd ontvangen deelnemers één punt. Indien een deelnemer alle wedstrijden van een speelronde goed heeft voorspeld, dan krijgt men tien punten in die betreffende speelronde. Iedere week zal er een tussenstand worden gepubliceerd op de website: uiteraard valt de winnaar van het eindklassement in de prijzen!!

De wedstrijden van 29 en 30 april! Invullen kan tot zaterdag 29 april, 13:00 uur…

Fit Boys - Borger (3D)

1

2

3

Onstwedder Boys - Amicitia VMC (4E)

1

2

3

Achilles 1894 - Nieuw Buinen (1F)

1

2

3

Zwartemeer - SC Stadskanaal (3C)

1

2

3

Alteveer - Engelbert (4C)

1

2

3

Pekelder Boys - Gieterveen (4C)

1

2

3

Buinen - GKC (5E)

1

2

3

Voor- en achternaam(vereist)

Woonplaats(vereist)

E-mail(vereist)

Verstuur

Δ

René Nijgh: Oranje leeuwinnen

Voetbalminnend Nederland is in de ban van het EK voetbal voor vrouwen. Ook ik laat me meeslepen in de hype die is ontstaan. Maar liefst drie wedstrijden heb ik van begin tot eind bekeken.

Na de eerste wedstrijd was ik zelfs razend enthousiast. Tegen Noorwegen legden onze dames een zeer goede wedstrijd op de mat. Leuke aanvallen in combinatie met een hoop strijd en passie. En het moet gezegd: die dames bikkelden er op los en wanneer er iemand ‘een tikkie’ kreeg, werd er niet gepiept. Daar kunnen wij mannen een voorbeeld aan nemen, zo was de algemene opinie.

In de tweede wedstrijd tegen de Deense dames vond ik het persoonlijk al een stukje minder goed en in de wedstrijd tegen België had ik zelfs moeite om de wedstrijd uit te kijken. De hype die momenteel is ontstaan vind ik dan ook ietwat overdreven. De vergelijking met het mannenvoetbal stoort me bijvoorbeeld mateloos. De vergelijking raakt wat mij betreft kant noch wal. Het is appels met peren vergelijken.

Ja, ik heb enorm veel respect voor de dames. Ze bedrijven wel degelijk topsport. En hoewel ik me er terdege van bewust ben dat er talloze mannenwedstrijden niet om aan te gluren zijn, durf ik te stellen dat er meer dameswedstrijden het aanzien niet waard zijn. In de wedstrijd tegen de Belgen was het één groot foutenfestival. De Oranje leeuwinnen wisten de bal tijdens de wedstrijd geen enkele keer langer dan dertig seconden in de ploeg te houden.

De enige keer dat dit wel lukte was tijdens een blessurebehandeling. De dames lieten het balletje toen even rondgaan om de tijd te doden en even bezig te blijven. De bal ging probleemloos van voet tot voet. De goal van de Belgen en de tweede goal van Nederland waren kenmerkend voor het niveau. Het oogde onbeholpen.

Ja, bij de mannen is het ook vaak onbeholpen, maar toch is het anders. Het verschil in kracht, snelheid en dynamiek is ongelooflijk groot. Dus nogmaals: vergelijken heeft geen zin! Maar wat zeik ik nu? De dames hebben drie wedstrijden gespeeld en drie gewonnen. Beter kan niet! Dus ik moet gewoon stoppen met zeuren, genieten en hopen dat we de Europese Titel pakken.

Ik maak waarschijnlijk geen vrienden, maar vooral geen vriendinnen met deze column. Het is echt niet mijn bedoeling om de vrouwelijke voetballers af te zeiken. Het is echt knap wat ze doen, maar mijn enthousiasme is toch minder geworden. Ik ga me voor de kwartfinales nog één keer opladen en hoop dat het de dames lukt mij negentig minuten te vermaken.

Oranje leeuwinnen, ik hoop dat jullie mijn kritiek de kop indrukken en binnenkort door de grachten van Amsterdam varen wanneer jullie tot Europees Kampioen zijn gekroond. Ik wens jullie oprecht alle succes!

René Nijgh

René Nijgh…

Arie Weits: “Bier en frikandellen”

Bij voetbalvereniging Actief hebben ze problemen. Te kort aan bestuursleden en vooral aan vrijwilligers die bereid zijn de handen uit de mouwen te steken: “De mentaliteit is hier anders dan in Valthermond”, zo sprak een bestuurder in het Dagblad van het Noorden. “Daar nemen de mensen een week verlof op, je geeft ze wat bier en frikandellen en de nieuwe kantine staat er,” aldus diezelfde bestuurder.

Op zich is het natuurlijk een groot compliment dat een collega-bestuurder juist ons als voorbeeld stelt hoe het ook kan. Zo simpel als hier boven geschetst, gaat het echter ook in Valthermond niet. Vergis u niet, wij zijn met zijn allen zo trots als een aap met zeven lullen op onze nieuwe accommodatie, maar wat een project is het geweest.

De voorgeschiedenis heb ik al eens uit de doeken gedaan. Vanaf 2010 in overleg met de gemeente, aannemers, projectleiders, andere verenigingen etcetera. In april 2016 ging de daadwerkelijke bouw van start en nu, ruim een jaar later is de accommodatie officieel geopend. Direct maar op zijn Valthermonds, dus gepaard gaande met een feestje. Wat is er veel gebeurd het afgelopen jaar, maar wat is er een wissel getrokken op onze vrijwilligers.

Want er was, terecht, veel aandacht voor de bouwwerkzaamheden, maar ook de normale activiteiten moesten gewoon doorgang vinden. Er werd dus naast het bouwen ook gewoon gevoetbald, gekaart, kinderactiviteiten georganiseerd, kortom, alles wat een vereniging normaal ook doet, gebeurde nu ook. En dat naast of tegelijkertijd met het helpen bij de bouw.

Iedereen heeft op zijn of haar tenen moeten lopen. En dan worden de lontjes korter, niet alles loopt zoals gepland, je krijgt te maken met tegenslagen en er vallen wel eens harde woorden. Dan is er maar één ding wat de zaak draaiende houdt en dat is de gezamenlijke liefde voor dat gekke clubje uit ons dorp. Maar juist in het feit dat wij een dorpsclub zijn, schuilt denk ik ook onze kracht.

Ons kent ons. Niemand wil achter blijven bij de buren die wel vrijwilligerswerk doen. Gezamenlijk moeten we zorgen dat ons dorp leefbaar blijft. Dat doen we via het voetballen, maar ook het zwembad wordt in stand gehouden door vrijwilligers uit het dorp. Er wordt gevolleybald en gegymd, speeltuinen aangelegd en onderhouden, gebiljart en zo zijn er veel meer activiteiten die zorgen dat het leuk blijft om een Valthermondje te zijn.

Oh ja, bij de BBQ voor de vrijwilligers was er inderdaad bier in overvloed, maar gelukkig was er meer te eten dan alleen maar frikandellen.

Arie Weits

Arie Weits op de schouders bij Valthermond-supporters…

Multi-talent Stoffer Bakker naar de tweede klasse

Het was een opvallende verschijning, afgelopen maandag op sportpark ‘Pagedal’ in Stadskanaal: langs de lijn was een man, gehuld in keepersoutfit, druk doende de wedstrijd tussen SC Stadskanaal en ZNC vast te leggen met zijn fotocamera. De man in kwestie was Stoffer Bakker, huisfotograaf van de hoofdmacht van de Knoalsters, tevens reservekeeper: “Mijn vrouw was aanwezig om in geval van nood de fotocamera over te nemen!”

Stoffer Bakker in zijn dubbelrol…

Dubbelrol
Tot een invalbeurt kwam het dus niet voor de 51-jarige Bakker: “Afgelopen seizoen beschikten we over drie keepers voor twee elftallen. Omdat tweede keeper Patrick Pieterman vanwege een blessure niet inzetbaar was, was ik achtervang voor Royce Geerlings.” Een situatie die dit seizoen al vaker is voorgekomen bij de nieuwbakken tweedeklasser: “Ik heb een verleden als keeper bij FC Groningen, waar ik één seizoen contractspeler was, en ook Oranje Nassau, maar jarenlang ben ik niet actief geweest. Vanwege de krapte in het keepersbestand bij Stadskanaal heb ik dit seizoen de handschoenen weer aangetrokken.”

Hoog tempo
Zo traint Bakker regelmatig mee met het eerste elftal, waarin zoon Jeffrey basisspeler is: “Een paar jaar geleden ben ik als keeperstrainer aan de slag gegaan en ook maak ik onderdeel uit van het JeugdCoördinatieTeam. Zo werd mijn betrokkenheid bij de club steeds groter, dus dit verzoek van trainer Slor kon ik gewoon niet weigeren.” En dus mocht Bakker als speler de promotie van Stadskanaal naar de tweede klasse meevieren. Daarbij ontdekte de clubman dat hij een jaartje ouder wordt: “Op enig moment ben ik overgestapt op cola. Het tempo van die jonge gasten was duidelijk te hoog voor me.”

Trotse Jans Spiegelaar hoopt op stunt

Na het kampioenschap in de vijfde klasse leek HOC direct door te stoten naar de derde klasse. Er werd een flink aantal nieuwe spelers aan de selectie toegevoegd, met een droomstart tot gevolg. Tot kort voor de winterstop wisten de geel-zwarten de opgaande lijn vast te houden, maar tussen december en begin april leverde een serie van negen wedstrijden slechts twee punten op. Toch plaatse de ploeg van Jans Spiegelaar zich voor de nacompetitie: “Wie dat in augustus had genoemd, zou uitgelachen worden!”

Slimmer
In de nacompetitie speelde HOC afgelopen zondag haar eerste wedstrijd. Op het eigen sportpark ging de ploeg met 2-3 onderuit tegen Musselkanaal: “Wij gaven de doelpunten kinderlijk eenvoudig weg. Musselkanaal was fysiek sterker en ook speelden zijn het spelletje wat slimmer.” En volgens Spiegelaar werden de groenhemden ook in het zadel geholpen door op cruciale momenten te scoren: “Zowel in de eerste als de tweede helft scoorden zij in de slotfase. En al na een minuut spelen was het raak. Dan weet je dat het moeilijk wordt.”

Jans Spiegelaar: succestrainer van HOC…

Dik tevreden
En dus heeft HOC een duidelijke opdracht voor de return, die op Pinkstermaandag (morgen, red.) in Musselkanaal gespeeld gaat worden: winnen. Voordat Spiegelaar zijn licht over dit duel laat schijnen, maakt hij zijn ploeg een groot compliment: “We hebben een geweldig seizoen gehad, waarbij het vooral voor de winter erg goed ging. De dip heeft ons veel punten gekost, dus uiteindelijk ben ik dik tevreden met een plek in de nacompetitie. We gaan onze huid morgen duur verkopen!”

Alles geven
Volgens Spiegelaar wordt het een kraker aan de Parklaan: “Beide ploegen hebben een resultaat nodig, dus verstoppen is niet aan de orde. Het kan beide kanten op.” Als gezegd: los van het resultaat is Spiegelaar een trotse trainer, maar hij ziet wel de unieke kans die HOC krijgt: “We staan op de drempel, dus dan moet je nog één keer negentig minuten alles geven wat je in je hebt. We gaan ons uiterste best doen!”

Lezerspost: “Voetbal. Medicijn of verslaving?”

Voetbal wordt vaak groter gemaakt dan het is: een bal bestaat nog altijd hoofdzakelijk uit lucht. Fascinerend dat een bol gevuld met lucht, die we ook hadden kunnen gebruiken om tien keer in en uit te ademen, zoveel emoties kan oproepen. Het houdt wereldwijd enorm veel mensen bezig en leidt niet zelden tot bizar gedrag. Je zou voetbal met drugs kunnen vergelijken. Afhankelijkheid en verslaving liggen dicht bij elkaar. Een weekendje interland-voetbal in plaats van competitie en veel mensen worden onrustig, want het wekelijks ritme om hun cluppie te bekijken is ruw verstoord.

We praten erover, denken eraan en vertonen gedragsveranderingen wanneer we er te veel van genieten (het recente kampioenschap van Feyenoord leek voor veel supporters wel op een overdosis) of er te weinig van krijgen (bedreigingen en vernielingen bij degraderende clubs). Veel actieve beoefenaars ervaren het als medicijn (ook dat is een vertaling van het woord “drug”) en vinden hierin geestelijke rust: een felle tackle op je tegenstander mag of mag net niet, maar je klant of je baas pootje lichten kan leiden tot ontslag, dus leven we ons massaal uit tijdens training en wedstrijd op een rechthoekig stukje groen, gaan soms over het randje, maar geven elkaar na afloop weer een hand of een knuffel.

Ons lichaam kraakt en piept, pijntjes negeren we, omdat onze hersenen (onze bol bevat gelukkig meer dan lucht) meewerken en ons belonen met verwenstofjes, die erg lijken op morfine. Morfine? Nou ja, endorfine, een neefje van. Endorfines zorgen voor een gelukkig gevoel en het troost ons. Endorfines raken nooit op, de voorraad is onbeperkt, maar we moeten er wel voor zweten om er wat van te krijgen. Een fascinerende balans tussen kapot gaan, pijn lijden, maar je desondanks lekker en tevreden voelen. De toeschouwer aanschouwt dat proces en ziet zijn voetballer als held: bezweet, getekend, strijdend, soms met teleurstelling, maar altijd weer met geloof in de overwinning.

Dat samenspel tussen voetballer en toeschouwer is reden dat er tweemaal per week minimaal eindeloos over wordt gepraat op tv, het houdt nooit op. Laat het medicijn wat verslavend zijn, zowel voor de spelers als de toeschouwers, in ons hart weten we dat het een gezonde verslaving is, zolang verjaardagen en moederdagen niet worden vergeten….

Voetbal als medicijn, of liever gezegd als drug is onlosmakelijk verbonden met discipline, pijn lijden, frustraties verwerken, inzet en karakter tonen, dat is wat ons boeit. De beloning, onze endorfine, onze lichaamseigen drug is dus heel veel waard. Helaas is er ook een begrip plagiaat: waardevolle dingen worden vaak nagemaakt en op de markt gebracht, zoals ook niet lichaamseigen drugs.

Ook hiervoor is wereldwijd een enorme belangstelling, echter het is alleen maar gericht op eigen belang. Hoeveel waarde hecht jij aan een voetballer die lijntjes snuift, of party drugs en dergelijke gebruikt? Kijk je daar met dezelfde bewondering naar als die speler, die weer opkrabbelt na een natte spons uit de tas van de verzorger? Bij dit verschijnsel hebben we totaal geen gevoel, hooguit afkeuring, omdat het vaak tot vervelend gedrag leidt.

Laten we het voetbal als ons medicijn zien en laat het licht verslavend zijn en laten we er allemaal van genieten: binnen en buiten de lijn. Witte lijnen op zaterdag en zondag binden ons, die andere witte lijntjes (en andere varianten daarvan) zorgen voor zoveel verruiming in ons hoofd, dat het bijna op een voetbal begint te lijken: alleen maar lucht. Het verhaal is rond, net zoals de bal. Laten we er met elkaar voor zorgen dat ie blijft rollen, zolang ons voetbalhart klopt!

‘Gifbeker’ nog niet leeg voor Sander Zikken

Nog geen drie maanden geleden werd een onderbeen van Sander Zikken in het gips gezet: slechts een half uur na zijn rentree in de hoofdmacht van HOC viel een tegenstander ongelukkig op Zikken, met een scheurtje in het kuitbeen als gevolg. De aanvaller herstelde snel en speelde afgelopen zondag mee in de nacompetitie-wedstrijd tegen Musselkanaal. In de return zal Zikken niet in actie komen: opnieuw zit de aanvaller in het gips.

Drie keer gips
Deze keer is het niet gerelateerd aan voetbal, maar zijn inzetbaarheid bij HOC heeft er wel degelijk onder te lijden: “Afgelopen zondag deed ik de hele wedstrijd mee. Ik speelde toen wel al met een pijnlijke linkerhand, maar op zich ging dat best aardig.” Omdat de pijn aanhield, besloot Zikken toch maar de huisarts te bezoeken. Dit leverde een verwijzing naar het ziekenhuis op, waarbij een gebroken middenhandsbeentje werd geconstateerd: “Na mijn voet en kuitbeen is dit de derde keer gips in een jaar tijd. Ongelooflijk.”

Afzwaaien met promotie
Voor Zikken hard gelag, want de blessure heeft meer gevolgen dan alleen het missen van de return tegen Musselkanaal: “Ik had al besloten om een stapje terug te doen en voor het tweede elftal van HOC te gaan spelen. Dus afgelopen zondag was mijn laatste wedstrijd in het eerste.” Toch rekent de aanvaller wel op een feestje, komende maandag: “Zondag was het verlies onnodig, dus ik denk dat we zeker kans maken op promotie!”

De onderarm van Sander Zikken…

Vakantieganger Hateboer wil graag naar Goes

Het wordt tot en met donderdag een race tegen de klok voor Koen Hateboer. Want voordat de aanvalsleider van Nieuw Buinen met frisse tegenzin in de bus kan stappen voor de uitwedstrijd in en tegen Goes moet hij voor zijn werkgever eerst nog flink aan de bak: “Ik heb bijna vakantie, dus ik zit tot mijn nek in de afronding en overdracht van werkzaamheden.”

Laatste kans
En dus is het twijfelachtig of Hateboer aanwezig is, wanneer Nieuw Buinen vecht voor de laatste kans op promotie naar de Hoofdklasse. “Natuurlijk zit niemand te wachten op een busreis van vier of vijf uur.” aldus Hateboer, die desondanks wel volledig voor de laatste kans gaat: “De kans op promotie is klein, maar ons elftal heeft een hekel aan verliezen, dus we gaan er zeker voor!”

Koen Hateboer, eerder dit seizoen in actie tegen Hoogeveen…

Vrij vragen
In de jacht op een (ruime) overwinning in Goes zal Nieuw Buinen in ieder geval twee basiskrachten missen: “Gerry Snip en Roy Hooiveld kunnen geen verlof opnemen, dus zij hebben zich al afgemeld. Ook is er een aantal jongens dat nog bezig is vrij te krijgen.” Voor Hateboer, die ook volgend seizoen in het oranje te bewonderen zal zijn, is dat dus afhankelijk van zijn inzet bij BDO accountants en belastingadviseurs, de komende dagen.

Maandag vliegen
“Donderdag is mijn laatste werkdag, want maandag vliegen mijn vriendin en ik naar Italië voor vakantie van drie weken.”Dus alleen wanneer Hateboer zijn werk heeft afgerond, stapt hij donderdag in de bus naar Goes: “Ik ga er alles aan doen om Nieuw Buinen richting de Hoofdklasse te helpen!”

Jelle Siekman gaat vol vertrouwen achter de bal staan

Met nog zeven minuten op de klok staan HOC en Schoonebeek vanavond opnieuw gezamenlijk op het veld. Aanleiding: op 30 april werd de wedstrijd bij een 0-0 stand gestaakt, nadat de bezoekers het niet eens waren met het toekennen van een strafschop aan HOC. De tuchtcommissie van de KNVB besloot dat de wedstrijd uitgespeeld moet worden. Een wedstrijd die hervat wordt met een strafschop.

Nacompetitie
En dat is voor het op nacompetitie jagende HOC een heel belangrijke strafschop. Want wanneer deze benut wordt, zal de overwinning hen normaal gesproken niet meer ontgaan en daarmee ook de nacompetitie voor een plaats in de derde klasse niet. Een zware last dus voor de man die de strafschop zal gaan nemen: Jelle Siekman. Of het belang van de strafschop op de zenuwen van Siekman werkt? Het lijkt niet het geval: “Geweldig toch dat we zo dicht bij de nacompetitie zijn! Ik kijk uit naar de strafschop.”

Nummer twee
En enig recht heeft Siekman wel om vol vertrouwen plaats te nemen achter de bal: “Afgelopen zondag, tegen DSC ’65, kregen we ook een penalty. Omdat Sander Marissen geblesseerd is, heb ik deze genomen.” En benut. Waarmee de van v.v. Emmen afkomstige Siekman een belangrijk aandeel had in de dertiende zege van het seizoen: “Na Sander ben ik al het hele seizoen de nummer twee op de lijst. Vanavond is die bal van mij, daar kan iedereen zich in vinden.

Jelle Siekman (archief)

Miko Koffiedik Kijken: EINDSTAND

Dit seizoen heeft een groep voetballiefhebbers (bijna) iedere week onze toto ingevuld: onder de naam ‘Koffiedik kijken’ gingen deze liefhebbers de strijd met elkaar aan. Het eindklassement, dat gaat over 20 speelronden, is definitief gemaakt, na afgelopen weekend. 

Winnaar
En dat houdt in dat we een winnaar hebben: Ronald Bulthuis! De Borgerder behaalde (na aftrek van de meer voorspelde wedstrijden) een score van 96 punten. Daarmee bleef hij concurrenten Gerrit de Vrieze (Nieuw Buinen) en Thorben Hulsman (Bourtange) vier punten voor. Allen gefeliciteerd.

Prijzen
De redactie van deze website zal de prijswinnaars op korte termijn benaderen voor het overhandigen van de welverdiende prijzen. Behalve om Bulthuis gaat het dan om periodekampioenen Arjan Tewis, Thorben Hulsman, Gerrit de Vrieze, Martijn Korthuis en Thijs Over.

Volledige eindstand
Ben je benieuwd op welke plaats je staat in de eindstand? Klik op het logo van ‘Miko Koffiedik kijken’ om de volledige stand te bekijken.